Son illər Azərbaycan hökuməti söz azadlığını pozduğuna görə ciddi nəzarət altına alınıb. Prezident İlham Əliyev 2003-cü ildə atasının əlindən gələndən bu yana onun idarə etdiyi ölkə müxalifəti sıxışdırmaqda və jurnalistlərin həssas mövzularda məlumat vermək imkanlarını məhdudlaşdırmaqda ittiham olunur.
Hökumətin müxalifəti boğmasının əsas yollarından biri jurnalistləri və digər tənqidçiləri həbs etməkdir. Jurnalistləri Müdafiə Komitəsinin məlumatına görə, hazırda Azərbaycanda altı jurnalist dəmir barmaqlıqlar arxasındadır və onların hamısı hökuməti tənqid etdiklərinə görə həbs olunub. Bundan əlavə, hökumət müstəqil media qurumlarını sıxışdırıb və qorxudur, tez-tez onları bağlayır və ya aktivlərinə həbs qoyur.
Hökuməti tənqid edənlər deyirlər ki, bu hərəkətlər müxalifəti susdurmaq və nəzarəti saxlamaq üçün daha geniş səylərin bir hissəsidir. Prezident Əliyev öz ətrafında şəxsiyyətə pərəstiş yaratmaqda və hakimiyyətinə qarşı istənilən müxalifəti yatırmaq üçün səlahiyyətindən istifadə etməkdə ittiham olunur.
Hökumət həmçinin tənqidçiləri cəzalandırmaq üçün hüquq sistemindən istifadə etməkdə ittiham olunur. Bir çox jurnalist və fəallar həbs edilib və böhtan, vergidən yayınma və narkotik saxlamaq kimi cinayətlərdə ittiham olunublar ki, bu da tez-tez onları susdurmaq üçün hazırlanmış qondarma ittihamlar kimi qəbul edilir. Bundan əlavə, hökumət söz azadlığını məhdudlaşdıran bir sıra qanunlar, o cümlədən prezidenti təhqir etməyi və ya hökumətin hərəkətlərini tənqid etməyi qanunsuz hesab edən qanunlar qəbul edib.
Azərbaycandakı vəziyyət beynəlxalq ictimaiyyətin diqqətindən yayınmayıb. Amnesty İnternational və Human Rights Watch kimi insan haqları təşkilatları hökumətin hərəkətlərini pisləyib, Avropa Birliyi və digər Qərb hökumətləri söz azadlığının pozulmasından narahat olduqlarını bildiriblər.
Bu beynəlxalq təzyiqə baxmayaraq, hökumət öz yanaşmasını dəyişməyə çox az hazır olduğunu nümayiş etdirdi. Prezident Əliyev özünü Azərbaycanın sabitlik və təhlükəsizliyinin müdafiəçisi kimi qələmə verərək tez-tez hökumətinin tənqidlərini rədd edib. O, həmçinin ölkəsinin iqtisadi artımını və sabitliyini hökumətinin uğurunun sübutu kimi göstərib.
Bununla belə, tənqidçilər iddia edirlər ki, söz azadlığı olmadan əsl sabitlik və tərəqqi ola bilməz. Onlar qeyd edirlər ki, demokratiyada vətəndaşların öz fikirlərini azad şəkildə ifadə edə bilməsi və rəhbərlərini məsuliyyətə cəlb etməsi vacibdir. Bu azadlıqlar olmadan korrupsiya və hakimiyyətdən sui-istifadə hallarının nəzarətsiz qalması, daha böyük qeyri-sabitliyə və iğtişaşlara gətirib çıxarır.
Azərbaycanda daha çox söz azadlığını təşviq etmək üçün hökumət öz tənqidçiləri ilə mənalı dialoqa getməyə və fərqli fikrin əsas səbəblərini aradan qaldırmağa hazır olmalıdır. Bu, azad sözü məhdudlaşdıran qanunların islahatını, həbsdə olan jurnalistlərin və fəalların azad edilməsini, korrupsiya və vəzifə səlahiyyətlərindən sui-istifadə ilə bağlı iddiaların aradan qaldırılmasını əhatə edə bilər.
Nəticə etibarı ilə Azərbaycan demokratiyasının sağlamlığı hökumətin öz vətəndaşlarının fikirlərini dinləmək bacarığından, onların ifadə azadlığı hüququna hörmət etməsindən asılı olacaq. Bu əsas azadlıq olmadan Azərbaycan avtoritarizmə və qeyri-sabitliyə doğru sürüşmək riski ilə üzləşir.
Mənbə: Son xeberler
